Elk jaar heb je van die onverbeterlijke, vaak overjarige, doffers, die het toch steeds weer in hun kop halen, een ander broedhok te moeten veroveren.

Van een oude Belgische rot in het vak, heb ik geleerd, dit eenmalig goed aan te pakken, door de betreffende doffers in één ruk van hun staart te ontdoen. 

Binnen een uur hebben ze in de gaten, dat ze weerloos zijn in een gevecht en de komende 5 weken zijn ze gegarandeerd rustig.

De oude rot adviseerde mij dezelfde handeling te verrichten, als je last hebt van scheefvliegers. Helaas is mij dat maar bij één duif gelukt.

DEZE WAS DE VOLGENDE LASTPOST

EN DIT WAS NUMMER DRIE. IN HET VLIEGSEIZOEN HEBBEN DE DUIVEN ER ABSOLUUT GEEN LAST MEER VAN. ZE KUNNEN GEWOON FORMIDABELE UITSLAGEN MAKEN.

DE JONGEN GROEIEN ONDANKS DE WINTERSE OMSTANDIGHEDEN ERG GOED OP. ZONDER VERWARMING EN MET DE RAMEN DAG EN NACHT GEOPEND. AAN FRISSE LUCHT GEEN GEBREK.