Afgelopen zaterdag was wat mij betreft het hoogtepunt van de week. ’s Middags bezocht ik Willem de Bruijn op diens hokken in Reeuwijk. De afgelopen maanden troffen we elkaar een aantal maal bij uiteenlopende gelegenheden. Dit resulteerde uiteindelijk in een bezoek aan de prachtige gelegen woon en sportlocatie in de weilanden rond Reeuwijk. Het werd een bezoek dat nog lang in mijn geheugen gegrift zal blijven.
Willem leidde mij in een sneltreinvaart door alle hokken. Deze zijn, op het kweekhok na, gebouwd op de zolder van de boerenschuur die schuin achter(of is het naast) de woonboerderij staat. De gehele zolder is onderverdeeld in een groot aantal hokken. Niet luxueus, maar praktisch. Sober met op de vloeren soms roosters maar meestal gewoon een houten vloer. Functioneel schoon bij de oude duiven, behoorlijk wat vuiler bij de jongen! Dit laatste heeft echter een reden. De jongen moeten afharden. Niet alleen de schapjes worden hiertoe niet geschrapt, ook waait de wind om je oren en staat de afzuiging op volle toeren dag en nacht te draaien! ‘De zwakken vallen zo vanzelf af’, aldus Willem. ‘Ze krijgen nu de kinderziektes, in mei zijn ze er dan doorheen’.
Willem richt zich sinds enige jaren alleen nog op de sterken en niet op de zwakken. Behoudens entingen (halfjaarlijks) tegen Paratyfus en Paramixo en een drinkwaterkuur tegen Paratyfus in de herfst zijn de medicijnen afgezworen. ‘Ik ben niet principieel tegen het gebruik van medicijnen maar wil gewoon op een natuurlijke manier hard vliegen. Dat wil zeggen door goede duiven die het op eigen kracht redden’, aldus de duivengoeroe van Nederland.
‘Ik houd het zo simpel mogelijk. Ik heb alles geprobeerd maar ik kom er steeds meer achter dat ik maar heel weinig van duiven weet’. Als illustratie hiervan drukte Willem mij tijdens de tocht door de hokken een resem aan goede duiven in de handen. Het waren allen toppers of ouders van absolute toppers. Ze waren echter even gevarieerd als de bevolking van de gemiddelde wereldstad. Groot versus klein, diep versus geblokt, slap versus stevig, mooi versus lelijk. Twee zaken hadden ze echter wel allemaal gemeen. Ten eerste een zachte pluim en ten tweede uitstraling / een eigen wil. De meeste wrongen in je handen om weg te komen en keken als het ware door je heen.
Ook van de verzorging an sich wordt geen groot werk gemaakt. In een ruim kwartiertje zijn alle hokken geschrapt (en dit zijn heel wat vierkante meters). Niet minutieus maar grof even snel. De waterbakken worden automatisch gevuld en ook de voerbakken en -kisten staan altijd gevuld. Ze krijgen in principe een keer per dag eten. ’s Avonds, echter voldoende zodat er ’s morgens nog voer staat. Dit voer is ook de eenvoud zelve. Niets bijzonders. Een zak vlieg voor de vliegers en de een zak kweek voor de kwekers. Verder grit en een bak allerhande van een gekende leverancier uit Baarle Hertog.
Na de rondgang spraken we nog even verder. Het persoonlijke advies van de grootmeester aan mij was ‘Verlies je niet in details, houd het simpel’. Tenslotte had hij nog een verrassing. Uit een mand met 8 goed opgekomen kwieke jongen mocht ik er 2 uitzoeken! Nu vind ik uitzoeken van jonge duiven zo ongeveer het aller moeilijkste wat er is, maar dit kan niet verhullen dat ik bijzonder blij was met deze geste! Tegen 15:00 vertrok ik na een inspirerend en leerzaam bezoek! Willem, bedankt!