De jongen liggen weer in de schotels, terwijl de oudsten al gespeend zijn naar hun jonge duivenhok. En de eerste telefoontjes en mails van de bonnenkopers zijn al weer gedaan.

Ieder jaar word ik vele malen benaderd om een bon te schenken voor diverse doeleinden.
Verenigingen, fondsenwervers voor goede doelen, samenspel, afdelingen en nationale organisaties uit binnen- en buitenland, doen een beroep op de liefhebbers, die in de jaren daarvoor boven het maaiveld uitstaken.
Op zich een prima idee om alles financieel te laten draaien in duivenland.

Het nadeel is, dat het vaak dezelfde liefhebbers zijn, die om een gunst gevraagd worden.
Van hen wordt verwacht, dat ze van hun besten en het liefst van de eerste of tweede ronde, jongen beschikbaar stellen.
Er wordt immers een behoorlijk bedrag voor neergeteld.
Allemaal heel begrijpelijk, maar het wordt voor de schenker wel moeilijk gemaakt, omdat, in mijn geval, ik de kopers goed wil bedienen.
Niemand is ermee gebaat dat er een prul aan de hand wordt gedaan.

Het probleem is, dat iedereen, ook de toppers, meer slechten dan goeden kweken, en voor mijzelf komt daarbij, dat ik, omdat ik nog werk, de kopers in het weekend moet ontvangen. Waar ze, begrijpelijk, naar uitkijken, vooral om eens bij een topper op bezoek te komen en een praatje te maken.

Echter, het werk aan de duiven moet ook het meest in het weekend gebeuren, zodat het in plaats van een lust, meer een last wordt om elk weekend de bonnenkopers te ontvangen.

Maar ja, dat is de consequentie van goed presteren, maar een beetje begrip van de bonnenvragers wordt wel op prijs gesteld

Hieronder mijn schenking voor de GOUDEN DUIF viering in februari aanstaande.

Het is een juweel van een duivin uit OLYMPIC HURRICANE X TOOSKE