Zaterdagmiddag vond in Gouderak weer de jaarlijkse kampioenenhuldiging van het Samenspel Gouwe-IJssel plaats.
Een prima locatie in het hart van het samenspel, waar de grote kampioenen in de hedendaagse duivensport  door de nieuwe voorzitter Anton van de Heuvel op voortreffelijke wijze in de bloemetjes werden gezet.

Anton van de Heuvel, gesecondeerd door zijn secretaris Gerard de Lely.

Het was volle bak en opvallend was de absentie van de azijnzeikers op de (sociale) media, die nooit nalaten hun mening te ventileren en het altijd beter lijken te weten.

Het bestuur en grootste gedeelte van de kampioenen, zijn leden, die, als ze niet gepensioneerd zijn, gewoon een baan hebben en de duivensport naast hun werk  beoefenen. Dus geen profs, waar zo makkelijk over gesproken wordt, als er liefhebbers zijn, die hard presteren met hun duiven.

De sfeer was hartverwarmend en ik vind het altijd bijzonder, dat de mensen, die in de zomermaanden elkaars tegenstanders zijn, zo vriendschappelijk en respectvol, met elkaar, elkaars huldiging “vieren”

Terloops werd er hier en daar over HET item in deze wintermaanden, inkorfbeperking gesproken en bijna iedereen in ons samenspel kan zich vinden in de oplossing van 2 uitslagen.

Allemaal 30 ouden en 30 jongen vóór het seizoen aanwijzen voor de kampioenschappen en de 2e uitslag met alle duiven in de uitslag voor de duifkampioenschappen.

Wel werd er meesmuilend gesproken over de Dordtse liefhebbers, die decennia lang de rest van Zuid-Holland het snot voor de ogen hebben gevlogen  en dat uitgerekend zij de genen zijn, die, nu ze kennelijk ergens een afslag gemist lijken te hebben (aldus Steven van Bremen) voor een absolute inkorfbeperking willen gaan. Hoe ingewikkelder je het maakt, des te moeilijker het wordt om in te stappen.

Zelf werd ik voor de 24e of 25e keer, ik weet het echt niet meer, in de afgelopen jaren gehuldigd als de generale kampioen, iets waar ik best wel fier op ben.

Maar dat is natuurlijk geen garantie voor de toekomst en ik zal dan ook weer volle bak moeten gaan om de steeds oprukkende concurrentie het hoofd te kunnen bieden

Natuurlijk kon ik het niet laten de  microfoon te pakken en mijn “tegenstanders” veel succes te wensen in het azen op mijn jaarlijkse kampioenschap