Zondagochtend naar België gereden. In de week sprak ik Leo Heremans, die mij vertelde met wat duiven de eerste vlucht te spelen vanuit Merchtem. Dat is typisch België, de KBDB had in al hun wijsheid besloten het seizoensbegin uit te stellen vanuit Quievrain en Momignies, maar er werd gewoon gelost in Leerbeek, Fleurus, Ronquieres en Merchtem. Het mag niet, maar ze doen het gewoon.

Na op de Brienenoordbrug nog een blik geworpen te hebben om de mondaine skyline van Rotterdam, passeerde ik al de grens bij Meer na een half uur. En dan stap ik voor mijn gevoel  terug in de tijd. Alle plaatsen, die ik passeer hebben een plaats veroverd in mijn duivengeheugen. Meer, de plaats van de lossingen, Loenhout waar de duiven gelost werden, toen ikzelf nog veel met de duiven reed, Brecht met aan je rechterhand de hokken van de fondspeler Jos Joosen. Schoten, waar destijds Martin van Tuyn (ja van die ontploffende  exota flessen) hoge toppen scheerde, Merksem, de plek van van Rhijn-Kloeck. Dan zitten we al op de ring van Antwerpen met links het sportpaleis en rechts de Grote Kerk van Antwerpen, die je steeds minder kunt zien, omdat de wolkenkrabbers ook in deze stad talrijker worden.

In de omgeving van Loenhout zoek ik altijd radio Minerva op.( 98.0 is de frequentie) Op deze lokale Antwerpse radio wordt op zondagmorgen uitsluitend muziek uit en jaren 50 en 60 gedraaid, met commercials in plat dialect. Heerlijk nostalgisch  en ik ben dan helemaal in de stemming om een mooie duivendag te beleven.

Na eerst in Bouwel mijn “makker”, zoals hij het zelf zegt, Maurice Hasendonckx op gepikt te hebben, zijn we samen naar Leo Heremans gereden.

Leo Heremans, helemaal weer terug duivenmelker, in de keuken op zijn praatstoel. Alles verkocht, maar hij kan het toch niet laten. Heeft weer een 20 weduwnaars klaar voor een seizoen Quievrain spelen. Eerst anderhalf uur koffie en duivenmelken en dan maar zijn duiven kijken.

Helaas hadden ze toch besloten niet te vliegen vanuit Merchtem, ondanks het prachtige weer.

Hij heeft ze weer zitten, je merkt aan alles, dat hij toch iets meer van duiven kent, dan de gemiddelde melker. We moesten weer veel duiven door onze handen laten gaan en er zitten al weer een paar echten tussen.

Hierboven twee hokken met elk 15 jonge doffers, die straks, gepaard met oude duivinnen, het hele jonge duivenprogramma op weduwschap zullen spelen. Om vermenging te voorkomen, worden al de duiven apart losgelaten. Dus oude weduwnaars, eerste hok toekomstige jonge weduwnaars, tweede hok toekomstige jonge weduwnaars en als laatste de overige jonge duiven. Wat een werk en dat allemaal voor elke week 111 km vluchtjes. Onderschat de Belgische vitessers niet.

Het hok met de latere jongen, stuk voor stuk plaatjes in de hand. Hier wordt de hele tijd geselecteerd, wat niet voldoet in de hand en qua gezondheid, zit niet lang op de hokken.

En met een portie motivatie, ging ik weer huiswaarts, terug naar 2016.  De radio speelde bij Loenhout: Those were the days my friend, we thougt they never end. Maar aan alles komt toch echt een einde.